Sluimerdans
Die keer dat ik in een café was, de ruimte dijde uit naarmate de avond verstreek en mijn keuken lag ernaast, iedereen kon zo doorlopen en het zand van de ene houten vloer naar de andere en waar de katten brokjes aten was overal en ik hield je vast want ik wilde je alleen maar dichtbij en je was dichtbij maar al het andere was er ook, en je huilde en werd boos en toch hield ik je vast en kuste je zacht terwijl je steeds meer veranderde in een gefrustreerde hooligan maar ik bleef van je houden en ik hield je vast en dichtbij want ik wilde je alleen maar dichtbij en je was dichtbij en je leek op al je voorgangers - het zijn er nogal wat, wil je een lijst ik geef je een lijst - en je vertelde me al je angsten en zorgen en de frustraties liepen op, je leek mij wel. Was je mij? Werd ik jou?
In de achterkamer was het kantoor van de hulpverlener die jobcoach werd en daarna intercedenterig de administratie doornam van het aldaar plotsklaps gevestigde uitzendbureau en de grap die dat is maar dat jij inmiddels zo wanhopig huilde en ik je maar vast bleef houden - ik wil je niet kwijt, nooit meer!
En dan die man, nogal asociaal type want hij schreeuwde en dolde met zijn pitbull waardoor het een puinzooi werd en iedereen beetje angstig want ja, toch een pitbull en ik at een cakeje maar de pitbull sprong over mijn stoel en hap slik wegte het in één hap stond hij op de tafel uit te hijgen van het spelen en zocht naar meer prooi. Snel pakte ik het getijgerde kittentje die bijna wegrende om die in veiligheid te brengen - Takeshi noem ik je in mijn hoofd maar je bent haar niet en ik mis weer wat er was en waar het was en.
Slumber Dance
That time I was in a cafe, the space expanded as the evening went on and my kitchen was next to it, everyone could walk right through and the sand from one wooden floor to the next and where the cats ate kibble was everywhere and I held you because I only wanted you close and you were close but everything else was there too, and you cried and got angry and yet I held you and kissed you softly as you turned more and more into a frustrated hooligan but I kept on loving you and i held you tight and close cause i only wanted you close and you were close and you looked like all your predecessors - there are quite a few, do you want a list i give you a list - and you told me all your fears and worries and frustrations mounted, you looked like me. Were you me? Did I become you?
In the back room was the office of the social worker who became a job coach and then intercedently went through the administration of the suddenly established employment agency and the joke that is but that you were crying so desperately by now and I just kept holding you - I don't want to lose you, never again!
And then that man, rather antisocial type because he screamed and fooled around with his pitbull which made a huge mess and everyone was a bit scared because yes, a pitbull after all and I ate a cake but the pitbull jumped over my chair and swallowed it in one bite he stood on the table, panting from playing and looking for more prey. Quickly I grabbed the tiger striped kitten who almost ran away to bring it to safety - Takeshi I call you in my head but you are not her and I miss again what was there and where it was and.
back to top