[For practical information about this project go to: about]
1. [nl] De autobiografie als toevluchtsoord. → [en] The autobiography as refuge.
Waarom schrijft iemand een autobiografie? Meestal is de schrijver (m/v/x) ergens van bekend, of acht zich bekend genoeg om interesse in diens leven te wekken bij lezers. Er kan ijdelheid meespelen, sommige critici zullen 'narcist!' roepen. Men kan zo'n interessant leven hebben geleid, dat de mensheid staat te popelen om diens memoires te lezen. Het kan een wraakoefening zijn, een schuldbekentenis, een nalatenschap of een bevestiging van een leven, voordat het in vergetelheid verdwijnt. De schrijver kan zich niet gehoord voelen, wil zich uiten, en de stem laten horen aan eenieder die het lezen wil.
Wat is míjn motivatie, wil je natuurlijk als lezer dezes weten.
Het is niet altijd gemakkelijk om jezelf te zien, zeker niet als je, zoals in mijn geval, zoveel lastige dingen hebt meegemaakt. Waarschijnlijk zijn alle aspecten wel in enige mate aanwezig. Ik heb het idee, dat ik nog maar aan het prille begin ben, en dat ik in de loop van dit project vanzelf in valkuilen zal vallen, in allerlei sloten tegelijk zal lopen en uiteindelijk misschien zelfs in deze zelfgegraven put wegzakken. En dat ik me dan daardoor (maar hopelijk daarvóór...) bewust wordt van de mechanismen.
Eén beweegreden kan ik wel al benoemen. Door mijn gesteldheid, het totaal aan vreemde symptomen en ziektebeelden, ben ik risicogroepslid geworden, en is het risico om ernstig ziek te worden, en/of mijn huidige ziekte te verslechteren, of óók nog LongCovid op te lopen, een kansspel waar ik liever niet aan meedoe, ondanks dat een groot deel van de samenleving dankzij/samen met de regering heeft besloten dat dat allemaal niet meer uitmaakt. Blijkbaar vind een groot deel van Nederland dat mijn leven niet belangrijk is, en dus heb ik mij zover als mogelijk is, teruggetrokken.
Ik heb niet het idee dat iemand me mist. Als dat wel het geval is, laat het even weten.
Omdat ik al jaren met Groeten uit Klotestad bezig was, en ik graag meer over mijn leven wilde schrijven, leek dit mij het ultieme moment. Als bijna iedereen je verlaten heeft, dan heb je alleen jezelf nog. En dus is dat wat jullie krijgen. Mezelf. Fragmenten van mijzelf, van mijn leven, een geschiedenis van mijn leven, hier en daar wat aangepast omdat ik niemand wil kwetsen. Zelfs niet als ik dat soms wel wil :-/.
Het is een manier van radicaal openhartig zijn, die ik mij ten doel stel. Je kunt het zien als een politieke daad, om mijn stem als vrouw, als autist, als persoon met beperkingen, als uitkeringsgerechtigde, te laten gelden. Door al die factoren heb ik vrij weinig middelen tot mijn beschikking, en geen toegang tot mainstream media, uitgevers, kunstinstellingen etcetera. Dus doe ik het zo.
Why does someone write an autobiography? Usually the writer (m/f/x) is known for something, or considers themself known enough to arouse interest in their life among readers. Vanity may be involved, some critics will shout 'narcissist!'. One may have led such an interesting life that humanity is eager to read their memoirs. It can be an act of vengeance, an admission of guilt, a legacy, or an affirmation of a life before it vanishes into oblivion. The writer maybe feels unheard, wants to express themself, and let their voice be heard for anyone who wants to read it.
What is my motivation, you as a reader of course want to know.
It is not always easy to see yourself, especially when you have been through so many difficult things, as in my case. Probably all aspects are present to some extent. I have the feeling that i am only at the very beginning, and that in the course of this project i will naturally fall into pitfalls, walk in all kinds of ditches at the same time and eventually perhaps even sink into this self-dug pit. And that then (but hopefully before that...) i become aware of the mechanisms.
I can already name one reason. Because of my condition, the total of strange symptoms and syndromes, i have become a high-risk group member, and the risk of becoming seriously ill and/or worsening my current illnesses, or also contracting LongCovid, is a game of chance that i would rather not participate in, despite the fact that a large part of society has decided, thanks to / together with the government, that none of that matters anymore. Apparently a large part of the Netherlands thinks that my life is not important, so i have withdrawn as far as possible.
I don't feel like anyone misses me. If you do miss me, let me know.
Because i had been working on Greetings from Klotestad for years, and i wanted to write more about my life, this seemed like the ultimate moment. When almost everyone has abandoned you, all you have left is yourself. And so that's what you get. Myself. Fragments of myself, of my life, a history of my life, edited here and there because I don't want to hurt anyone. Not even if i sometimes want to :-/.
It is a way of being radically candid that i aim for. You can see it as a political act, to make my voice count as a woman, as an autist, an artist, as a person with disabilities, as a person on benefits. Due to all these factors, i have relatively few resources at my disposal, and no access to mainstream media, publishers, art institutions, etc. So this is how i do it.
DateTime: 2023 mar 11, 20:36 CET
Author: Mulder
Categories: sitemap